Evet aslında şuanda ayakta olmak yerine yatağımda uyuyor olmam lazımdı, hayatımdaki birisi bunu benden istedi, biliyorum ve buradan yine ÖZÜR DİLİYORUM, AMA üzgünüm Arı Maya’mm, uykum yok… Ama söz, eylül ayında her şey değişecek… Değişime sen de şaşıracaksın.
Ramazan ayı, son 130 yılın en sıcakları, pek yoğun olmayan iş hayatı ile birlikte oldukça dengesizleşen yemek ve uyku düzenimin içinde gidip geliyorum bu sıralar. Normal mi, değil biliyorum ama hayatım oldukça dengesiz ben nasıl normal olabilirim ki…
Yine de hayatımda değişik yaşantılara sahne olduğu için bu dengesizliği de seviyorum. Belki kimilerine göre “Pollyanacılık” gibi gelebilir ama ben seviyorum bu dengesiz temposuzluğumu.
Harika geçen bir tatilin ardından yedi tepelime geri dönüp hayatımın gerçekten 180 derece kıvamında değiştiğini sanki karşıdan bakarmış gibi izlemek hoşuma gidiyor. Baş rol oyuncusu olup belli bi rutin içine girmiş gibi yaşamak ama aslında kendi rutinlerimin dışında dolaşmak hoşuma gidiyor.
Garip, ama öyle.
Şimdi annem de sağ tarafımdan bana söyleniyor. Parmaklarımın pc’ye dokunarak çıkardığı sesten rahatsız olmuş, o da yatmam gerektiğini söylüyor.
Şu sıralar yaptığım garip bir şey de şu.. oturduğum yerden kalkıp yatağıma gittiğimde kütüphanenin önünde durmak ve hangi kitabı okumak istediğime karar vermeye çalışmak ama bunu hiç başaramamak.. “Evet yarın gidip kitap alıyorum” diye kendime söz vermek, alacağım kitabı da belirlemek, ama ertesi gün iş çıkışı sıcakta daha fazla yürümek yerine tıpış tıpış evime gitmek.
Önceden olsa böyle mi yapardım? Yapmazdım.. Ama bekliyorum.. Eylül’ü bekliyorum..
Hadi bakalım iyi geceler kendime, anneme bi de şimdi uyuyan Arı Maya’ma…
...Yaşamm Pınarımm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder