ANALİZ YAPTIM KENDİMCE....AMA SADECE ÖYLE İŞTE....

Neler neler yazdım şuraya zamanında.. İlk açtığım gün bu bloğu, ilk iş yerimdeydim, ilk odamda, kendime ait evimin dışındaki ilk özel alanımda… Hayatımdaki ilkerden birisinde, ilk çalışma odamda… Neleri düşünerek görerek hissederek yazmıştım yazdıklarımı… Şimdi birer birer gözümün önünden geçiyor insanlar, o odanın duvarları bile gözümün önünde şimdi, dönen koltuğum hala benimle birlikte ama farklı bir yerde, iş yerimin odası farklı yerde, iş yerim farklı yerde,

Şöyle dönüp baktım da insan neler yaşıyor neler aşıyor, neler geçiyor başından neler gidiyor hayatından ve neler dahil oluyor aynı hızla…
Ne acılar yaşanıyor ne kahkahalar atılıyor…
Şimdi dönüp yazıların hepsine tek tek bakmadım belki ama şöyle bir başlıklarına göz gezdirdim neler yazmışım diye..
Şaşırdım da itiraf etmem gerekirse kendime…
Şaşırdım da yaşadıklarıma, hayatıma…
Yaşarken fark etmiyor muyuz ki ya da etmiyor muyum ki bilmiyorum ama yazdıktan sonra “bunları ben mi yazmışım” dedim ya da “ben mi yaşamışım”…
*
Uzun bir sahil ve sahil boyunca kayalıklar var. Omuz omuza vermiş oturuyoruz. Güneş batıyor sağ tarafta ve arka taraftan hep uçaklar havalanıyor, o kadar yakınız havaalanına. Her havalanan uçağa kaldırıp başımı bakıyorum ve her defasında bıkmadan hayret ediyorum bıkmadan şaşırıyorum “nasıl uçuyor bu yaaa” diyerek.. Ve sanırım 56 yaşıma da gelsem yine şaşırarak ve hayret ederek bakacağım o uçakların uçuşuna….
Tam da fotoğraflıktık evet aslında
*
Ve hayatımın en cesaretli olduğu yaşındayım şimdi belki de.. Ve her şeyi göze almış gibi.. Ve kaybedecek zamanımdan korkum yok. ve yalnızlıktan korkum yok. ve kendimsizlikten korkum yok. ve kaybedecek bir şeyim yokmuş gibi, ne çok aslında.. Ama “o kadarı yeter bana”.. Fotoğraflık olsun yeter ki..
Yarından beklentim nedir? İnandıklarım..
İnandıklarım nedir? İstediklerim..
İstediklerim nedir? İnandıklarım?
İnandıklarım nedir? Kendi iç sesim.
Kendi iç sesim nedir? “tam da fotoğraflık” olan..
“Tam da fotoğraflık” olan nedir?
*
O kadar…..