DUA'YA İHTİYACIMIZ VAR...

Beni mutlu eden bir durum: Sol kolum artık özgürlüğüne kavuştu; Alçı-Askı baskısı bitti..
Bugün boynumdan aşağı uzanan kolumu hapsine alan o askıdan kurtuldum.
Ağrı sızı sancı, benimle birlikte hafiiifff hafif ama olsun…artık kolum özgür,
MUTLUYUM…
Geçen hafta işe gelemeyince, kolumun altında bir yastık, kıpırdayamadan yatarken çok şey düşündüm.
Kendimi günlerimi düşlerimi geçmişimi geleceğimi..
Düşündüm çok… çok düşündüm..
Dostumu arkadaşımı…
Kırgınlığımı kırdığımı
Varlığımı varlığını
Ailemi kendimi
İşimi ya da işsizliğimi..
Yani, çok çok şeyi…
Değiştirdiklerimi, benimle birlikte değişenleri ve içimdeki değişen beni….
Bugün Cuma ve bu hafta da çok düşündüm.
Düne kadar çok üzüldüm, bi dostumu kaybettim diye gözyaşı döktüm,
Niyetimle yaptığımın birbirinden ayrı olduğunu ama ifade edemediğimi ve bunun yüzünden onu üzdüğümü..
Düşüdüm… ona hak verdim..
Düşündüm, onu kaybetmek istemedim…
Düşündüm.. üzdüğüm için af diledim…
Düşündüm… Dostluğumuz bitmesin diye defalarca telafi istedim…
Düşündüm… affedilmedim..
Düşündüm… yine çok üzüldüm..
Sonra…
Bir kere daha Fark ettim ki tarih tekerrürden ibaret…
Yaşadığımız şeyleri tekrar yaşıyoruz, tekrar şaşırıyoruz, bişeler hep tekrardan ibaret ama biliyorum ki bu dünyadan gidenlerin ve gideceklerin dönüşü yok.
Her hatanın telafisi var, ölümün yok..
Her kusurun düzeltilmesi var, ölümün yok..
Düşündüm…
Canım gibi sevdiğimin gözlerimizin önünde eriyor oluşu, hiçbir şey yapamıyor oluşumuz, öylece bekliyor oluşumuz, sadece dua edebiliyor oluşumuz;
Onun için çaresizce sadece üzüldüğümüz, ağlayamadığımız bile hatta,
Mucize dilendiğimiz Allah’tan,
Onun için hiçbir şey yapamamak ve onun eriyişini izlemek.. hatta,
İZLEYEMEMEK…
Düşündüm, ellerimiz kollarımız varken, gözlerimiz görürken her şeyi, kalbim kırıldı diye çok üzülmek, her şeyi bir anda silmek, niyet-eylem uyuşmazlığının getirdiği ayrılıkları düzeltmeye çalışmak, düzeltememek, terk edilmek, affetmek, affedilmemek, bu yaşta (!) kazık yemek, hayatımdan birilerini kaybetmek, iş yerimde mutsuz olmak, kilo almak, saçımın boyası, yüzümün siyah noktası, maddi sıkıntı, gurbet sancısı ve daha sayamadığım hayata dair ohoooo daha daha fazlası…

Bunlar mı çok canımı acıttı gerçekten, yoksa şuanda yaşadığım mı?

Şimdi teyzeme sarılmak isteyip sarılamamak, onu gidip kucaklayamamak, ve yanına gidememek, ağlayamamak, onun acı çektiğini görmek, onun için mucize dilemek ve ona dair yapabildiğim yapamadığım onca cümleyi yazamamak bile; ellerim titreyerek
Düşündüm…
Önemsiz şeyleri ne kadar da önemsemişiz meğer…
Çok dua edin teyzem için bugün…
Allah bi mucize versin,
Teyzem hayata mucize olsun…

Bugün pembe giyindim uzun zaman üstüne ilk defa…
Bilmem ki öyle geldi içimden…