Siyah uzun çizmeleriyle uyum sağladığını düşündüğü füme çorapları…
Tırnaklarına gözleri ilişti birden klavyede gezinen parmaklarını görünce..
Ojesiz, manikürsüz, ama bembeyaz duruyorlardı, bembeyaz kuğu gibi dans ediyorlardı sanki klavyenin üstünde…
Yavaş yavaş işlerini halletmeye çalışıyor, raporlarını yazıyor, gönderilmesi gerekenleri yerlerine gönderiyordu.
Mesai saati bitimine doğru aynaya baktı şöyle bi..gözleri kızarmış bilgisayarın ışığından, makyajı hiç akmamış, öyle bi makyaj yapardı ki tüm gün kalırdı, asla akmazdı.. sadece saçlarının dalgaları biraz sönmüştü ama şekillendiricisi hep çantasında dururdu zaten..problem değildi…
İş bitti.. Çıktı sokağa elinde bilgisayarı, koluna taktığı çantası, tıngır mıngır yola koyuldu.. Eve gitmekten vazgeçti, spora gitti, önce yürüdü, sonra hızlı hızlı koştu, terledi baya, tüm yorgunluğunu attı, gitti biraz da yüzdü…
Sonra kendisini canlı müzik dinlerken buldu..
Hava açıktı. Oturduğu sandalyeden kafasını sağa çevirdiğinde ay ışığını görebiliyordu dolunayın yüzüne vuruşunu ve yıldızların oynayışını.. Gülümsedi..
Önündeki dev şarap kadehini alıp ay ışığına doğru kaldırdı..
Yalnızlığın altında güneşlenmek böyle bir şeydi işte…
Şerefe…
Keşke kadın kafasını sağa çevirdiğinde ayışığı yerine ''KENDİ GÜNEŞİNİN'' ışığını görseydi, zira yalnızlık en süslü kelimelerin bile sempatik yapamadığı bir kavram bence. Yalnızlığınla değil, mutluluğunla güneşlenmen dileğimle ;)
YanıtlaSilçok güzel bi yorum olmuş teşekkürler öncelikle..
YanıtlaSilikinci olarak, bu güzel yorumun sahibi kim?
nevi şahsına münhasır bir arkadaşınım ;) yazıların gerçekten güzeller :) ne zamandı hatırlamıyorum ama hikaye başlıklı bir yazı yazmıştın, o zamandan beri okuyorum böyle sen yazdıkça :) nacizane yarumlarımı da yapmaya çalışıyorum ;)
YanıtlaSilhala kim olduğunu merak etmiyor değilim ama ısrar etmiyorum..
YanıtlaSilteşekkürler okuduğun, beğendiğin ve yorumladığın için :)
sevgiler..
Çoğu kez yalnızlığımızda hüzünlenen biz, kalabalıklar, olaylar, fikirler arasında kaldığımızda sığınacak limanımıza, yalnızlığımıza dönmek isteriz. Yalnızlık da güzeldir bence, kendimizle kalmak, kendimizi dinlemek, dinlendirmek ve nefes almış bir şekilde dönmek gene gündelik telaşlara...
YanıtlaSilKaan, haklısın... gerçekten bazen insanın tek başına kalmaya ihtiyacı olabiliyor...
YanıtlaSilTeşekkürler..
Sevgiler...
Kelimelerinin arasında dolaşmama izin verdiğin için bende sana teşekkür ederim Pınar...
YanıtlaSilSevgilerini alıp sevgilerime katıp yolluyorum ben de.