10larca
100lerce
100lerce
1000lerce
Milyonlarca fotoğraf…
Her biri birbirinden güzel gelir insana.. renklendirilir kolajdan kolaja. Siyah-beyazlar bürünür, romantik dizeler alır başını yürür, türküler yakılır, yürek hoplatılır, bir fotoğrafa dakikalarca, saatlerce bakılır ve daha neler neler yapılır..
Arşivlenir o fotoğraflar. Albümlere sığdırılır. O fotoğraflardan saatler yaptırılır, puzzle parçaları hazırlanır, her yere serpiştirilir o fotoğraflar, kitapların arasına, dolapların arkasına, yastığın altına, cüzdana, paltoya, çantaya, gözün görebileceği her noktaya ve her kuytuya.. Elin gittiği her yerden çıkar o fotoğraflar…
Sonra bir gün, her şey alev alır, yanar yanar yanar kavrulur ortalık. Ateş kokar, yangın kokar, alev gibi turuncuya bürünür dünya, gözün gözü görmediği kadar gözyaşı gelir ama yok nafile sönmez o yangın.
Sonra, kül bulutuna döner yer… Küllerin ortasında yüzün gözün kir içinde, yaş içinde oturur kalırsın.
Tek bir tanık tek bir şahit yoktur ki acını anlasın. Tek bir fotoğraf da kalmamıştır artık kalmamıştır ki o hengameden…
Zaman geçer aradan. Her şeyin bittiği anlardan, akşamlardan..
Dikilir karşına nereden geldiğinin farkına sen bile varmadan…
Donar kalırsın öylece, bi kamyon buz dökülmüş gibi üzerine ya da kaynar sular boşaltılmış gibi beyninin her kıvrımına..
Donarsın ya da haşlanırsın….
Donsan da yansan da kalakalırsın öylece.. Nefesin kesilir gider bir heceye..
Bir resme tek bir kelimenin bile en söylenmeyeceği gecede duruyorsun şimdi bak.
Küllerin arasında kalmış yanmamış, parçalanmamış sapasağlam duruyor karşında bak. ne siyah ne beyaz, rengarenk capcanlı, yaşananları umursamaz..
Fotoğraflandığı anda kalmış gülücükler hala gözlerinin önünde bak şimdi sen hala donuk sen hala soluk sen hala buruk…
Hep böyle olur ya zaten..
Yaşamaya ve alışmaya başladığın o noktada zaten gelir dikilir karşına…
Sabahı bulur gecen, geceyi bulur sabahın..
Uyku kaçmıştır artık napsan nafile,
Boşa temiz hava boşa deniz kokusu boşa soğuk su boşa sözler boşa teselliler…
Ahhh pat diye karşıma çıkan o eski resimler,
bak işte nefesimin içine ettiler…
demek ki ne yapmalıymış; geceler sabahı bulmadan,sabahlar geceye ulaşmadan,nefesleri kesen resimler silinmeliymiş...
YanıtlaSilResimler, o anı donduran, kimi zaman içimizi filtresiz yansıtırken, kimi zaman gülsek mi ciddileşsek mi bilemediğimiz yaşam kareleri.
YanıtlaSilAşkı dondurabiliyor muyuzdur acaba o karelerde, asılı bırakabiliyoruz mudur? On ana dönebiliyor muyuzdur bakarken şu anki bizle....
Sorular çoklaştığında gözleri yummak en iyisi, en güzel fotoğraflar çocukluğumuzdandır ya, çocuk çocuk uyuyarak..
@emine, kötü süprizler olur ya hayatta, öyle işte bu da ;))) aynen dediğin yapıldı, geriye bişe kalmadı.. ;) seviyorum seni -15'im... =)))
YanıtlaSil@kaan, fotoğraf çekmeyi ve çektirmeyi çok seven biri olarak hep isterim ki yaşamım ölümsüz karelerle devam etsin... şimdiye kadar dönüp baktığım fotoğraflarımın arasında içimi heyecandan coşturan fotoğrafların başında bu seneki doğum günü resimlerim ve kardeşimin bebeklik resimleri gelir... her karemiz güzelliklerle dolu olsun...
Benden;
YanıtlaSilBir bakarım resmine her şeyi anlarım,
Seninle kederlenir, seninle ağlarım,
Dünya yok olsun, bir resmin kalsın elime,
Senin varlığın, yaşam kaynağım!!!
Sediğim bir şarkıdan:
Yansın ÖNCE RESİMLER,
Zaten bakamıyorum,
Kalsın anca isimler,
Madem unutamıyorum ;)
SAYGILAR!!!
Sevgili Adsız, güzel dörtlükler bunlar,
YanıtlaSilteşekkürler ilgine alakana...
bence artık kimliğini bana deşifre etme zamanın geldi...
İnceden bir kızgınlık seziyorum??? kimliğimin gerçekten bir önemi olduğuna inanmıyorum kaldı ki bunu söylememin nedeni, senin hayatında kapladığım yer burda yaptığım yorumlar kadar. Umarım ismim (Adsız) ''blogumu okuyup yorum yapan bir sapığım var'' şeklinde cümlelerde geçmiyordur. Kesinlikle seni rahatsız etmek gibi bir düşüncem yok :))
YanıtlaSilkızgınlık, rahatsız olmak ya da "bir sapık" olarak değerlendirmeler, kesinlikle söz konusu değil, böyle bir şeyi asla düşünmem...
YanıtlaSilkimliğinin benim nazarında tabiki önemi var; yazılarımı böyle ilgiyle okuyan, böyle hoş yorumlar yapan bir arkadaşım var,
ve ben şuan senden habersizim...
seni merak ediyor olmak ve bilmek istemek şuan en doğal hakkım...
evet, bekliyorum kim olduğunu söylemeni..
işte şimdi iyi bir psikolog olduğuna dair inancım arttı :) üzerimde ki baskı da hafife alınmayacak kadar fazla :) ama gerçekten bu şekilde olması daha güzel, biraz değişik bir adamım sanırım, kim olduğumu bilirsen yazamam ben, hatta okurken kızarırım falan, böyle değişik semptomlar gösteririm :)
YanıtlaSilpekala o zaman inancını kırmadan ve daha da arttırarak, iyi bir psikolog gibi davranarak; üzerine gelmiyorum...
YanıtlaSildeğişik semptomlar ortaya çıkmasın..
söylemek istemiyorsan sen bilirsin Değişik Adam...
;))
Sevgili Adsız,
YanıtlaSilBirinin sayfasından bir başkasına seslenmek ne derece doğru bilmiyorum ama benim çıkarımım iki ihtimalli:
1. Pınarın seni reel hayatta başka şekilde tanıyor olması ve senin bu tanıdığı adamla buraya yazan adam arasında farklılık istemen. Bu iki adamı birleştirmek istemiyorsun Pınarın gözünde. Bunun sebebi olarak birkaç tahminim var ama bende kalsın:)
2. Pınara sadece yazmak istiyorsun, ötesini değil. Belki seni başka ayrıntılarıyla tanırsa buradaki yazışmanın doğallığının zedeleneceğinden çekiniyorsun.
Her iki ihtimalde de önemli olan hoş yazılar ve hoş yorumları paylaşabilmek, sanal sanılan ama en gerçekten daha gerçek bir biçimde içimize açılan kapılarda...
ve Kaan, yine içime dokundun;
YanıtlaSil"sanal sanılan ama en gerçekten daha gerçek bir biçimde içimizde açılan kapılarda"
ilgin alakan için teşekkürler...
Düşündüğün iki ihtimal için ve ayrıca bunu paylaştığın için teşekkürler.
ama o sende kalan bir kaç tahmini merak ettim, her ne kadar benim de bir kaç tahminim olsa da ;)
sevgiler...
Adsız arkadaşımıza saygıdan ötürü yazamadım inan ki. Yazdıklarının samimiyeti ve gerçekliği neredeyse her harfinde uzanıyor okuyana, elbette bunu görene, hissedene. Bu anlamda tanıdığım 2.ci kişisin :)
YanıtlaSilSevgiler bizden, yüreğimizden Pınar.
;))))))
YanıtlaSil