Sene 2009..
Öğrenciyiz. Üniversite son sınıf. Büyümüşüz ya güya. Artık mezun olup hayata atılmak için günleri sayarken aynı hızla öğrenciliğimizin son demlerini bol hareketle yaşama telaşındayız. Görmediğimiz yerleri birlikte keşfetmek, keşfedilen yerleri paylaşmak için ders saatinin bitmesini bekliyoruz. Her ders saatinde sürekli düşünüyoruz, oraya mı gitsek buraya mı gitsek, onu mu yesek bunu mu yesek vs. vs. Birkaç gün sonrasının planlarını yapıyoruz, heyecanlanıyoruz, hadi bakalım o hayalini kurduğumuz planını yaptığımız günler gelsin de gidelim eğlenelim gezelim diye gün sayıyoruz.
Okul da asıyoruz tabiki. Yatakta gözümüzü açıyoruz ve bugün de dersi asalım canım diyip tekrar yatıyoruz. Kalkıyoruz süsleniyoruz püsleniyoruz telefonlar susmuyor, planlar yapılıyor. Çıkıyoruz yola geziyoruz geziyoruz geziyoruz. Fotoğraflar çekiyoruz çekiyoruz çekiyoruz.
Bir gün kültürel bir şey yapalım diyoruz ve gidiyoruz Rahmi Koç Müzesi’ne. Geziyoruz, arabaların uçakların içine giriyoruz, eğleniyoruz eğleniyoruz, hem de nasıl eğleniyoruz…..

Sene 2010…
Okul bitti. Artık hepimiz biryerlerdeyiz. Kimimiz çalışıyoruz, kimimiz yurt dışında. Birbirimizi görmeyeli aylar olmuş. Halbuki hiç ayrılmıyorduk o sene 2009da. Gezdiğimiz gördüğümüz o yerleri resimlerde yad ediyoruz artık. Aaaah ah diyoruz, içimiz biraz buruklaşıyor, sanki ağlamaklı gibi oluyoruz ama hep diyoruz ki “iyiki gitmişiz iyiki gezmişiz iyiki birlikteymişiz. ”
Bugün öğrenciyken gittiğim o müzeye öğrencilerimle gittik. Bizim keşfedip gördüklerimizi onlar o küçücük dünyalarından görmeye çalıştılar. İlgilierini çekti, hatta bizim keşfedemediğimiz başka şeyleri ince ayrıntıları bile keşfettiler. Anlattık onlara nerede ne olduğunu, sergilenenlerin birzamanlar ne işe yaradığını ve neden o müzede olduklarını.

Düşündüm.
Evet hayat böyle bir şey işte. 2009 yılında o müzede yanımda arkadaşlarım; biliyor muydum yine bir gün o müzeye gideceğimi ve birilerini götüreceğimi, içerde gezerken hüzünleneceğimi, ve daha bir çok şeyi.

Değişik bir gündü bugün benim için.
Öğrenciyken yaşadığım yerleri öğrencilerimle yaşamak..
Değişikti.. Çok değişik…