Pencerenin arkasından izlemek bile güzel gelir insana kar yağınca.. Perdeler iki yana doğru açılır, koltuklar pencereye doğru çevrilir, klasiğidir ya sıcak çay, ya bi fincan kahve... Beyazlığı mıdır o kadar hoşumuza giden acaba bilmiyorum ama bişe var o doğa olayında bizi kendisine bağlayan.. Yağmur yağınca "ÜFFFF ISLANDIM" diyebiliyoruz da, kar yağınca, o kar soğuğunda donarcasına üşüyünce "ÜFFFF DONDUM YAAA" diye hayıflanmak yerine, "AYYY ÇOK ÜŞÜDÜM AMA..." diye başlayan cümleler kuruyoruz acaba??
Beyazlığı mıdır o kadar hoşumuza giden acaba bilmiyorum ama bişe var o doğa olayında bizi kendisine bağlayan...
İnsanın acı çekmeyi seven bi yönü var.. Acı çekmek tatlı geliyo çoğu zaman.. Ağladıkça ağlayası geliyo insanın.. Yandıkça yanası mı geliyo nedir.. Öyle oluyo ki, öyle bi bağlanıyosunuz ki acınıza, sanki her gününüzü öyle yaşamanız gerekiyomuş gibi yaşıyosunuz.. Gülseniz eğlenseniz, vay canınaaaaa ne güldüm yaaa, diyosunuzz..
İnsanın acı çekmeyi seven bi yönü var.. Acı çekmek tatlı geliyo çoğu zaman..
Yalnızlık daha iyi geliyo ara ara.. Kalabalık içinde bile yalnız kalasınız geliyo.. Koskoca istiklal caddesinin hengamesinde tek başına yürümek, umarsızca vitrtinlere bakmak, dolanmak çekici geliyo..
İkisi de aynı şey gibi... Kar da acı.. Güzel ama acı.. Sırtına gelen koca bi kartopunun verdiği acıyı ama bide hazzını düşününce, bu insan oğlu garip yaratık değil mi diye düşünüyorum..
Ne derseniz diyin... Acı çekmeyi seviyoruz. :)
Mazoşist miyiz neyiz ??
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder