Salı, Ekim 19, 2010

aşk kokan anne baba...


Odama geldiler ve masamın sol karşısında yan yana duran iki sandalyeye oturdular. Masanın ardından durup dinledim onları. Çocuklarıyla ilgili konuşurken dikkatimi çeken çocukları ile ilgili söyledikleri ve gözlemleri değil birbirlerinin cümlelerini tamamlamaları, birbirlerine destek olmaları, birbirlerine bakışları, gülümseyişleriydi.
İçimin titrediğini hissettim bakarken. Baba o kadar sevecen o kadar nazik ve o kadar sevgi doluydu ki. Aynı şekilde anne de bi o kadar tamamlayıcı anaç ve çaktırmadan nazlı ve edalı.

Düşündüm.
Şimdiye kadar yaptığım görüşmelerin hangisinde karşımdaki çifti “anne ve baba olmak”ın dışında onları “birbirine aşık karı koca” olarak görmüştüm? Düşündüm. Şimdiye kadar karşıma gelen hangi çift böyle içimi titretmiş ve birbirlerine bakışlarından böyle mutlu olmuştum.
Karısının gözünün üzerine düşen saçı nazikçe yüzünden savuran, kocasının sırtını sıvazlayan o çocuğundan bahsederken, gülerken birbirlerinin gözlerinin içine bakan?
Minik espriler yapan ve esprilere daha da renk katan, renkleri uyumlu, ve bu kadar hissedilebilir olan dışarıya vurdukları duygu?

Düşündüm.
Bir gün anne olursam ve yanımda çocuğumun babası olduğunda; öğretmenleriyle görüşmeye gittiğimde gerçekten böyle hala aşk kokabileceğim bi eşim, çocuğumun öyle bi babası olsun.

Düşündüm.
Ne kadar güzel ki; sevginin saygının yok olmadığını dışarıdan görebilmek, buna gıpta edebilmek, maşallah diyebilmek ve böyle çiftlerin olduğunu görmek bunu yaşamak.

Düşündüm.
Şuan içimden geçenleri onlar bilmiyorlar ama bilmelerine de gerek yok.
Onlar öyle güzel veriyorlar ki birbirlerine her şeyi, anne baba olmak ve karı koca olmak, hepsini bir arada gördüm

Sevginin saygının uçuştuğu odamdan çıktıklarında,
Aşkın kokusu bıraktılar bana ve odama…
Bi de sebep oldular bu yazının ortaya çıkışına...

Sevgiler...
Aşk kokulu günler... ;)

12 yorum:

  1. ömür ve ailesi olabilir mi sevgili pınar:)

    elçin öğretmen

    YanıtlaSil
  2. isim vermiyorum şekercim =)

    ;))))

    YanıtlaSil
  3. paylaşım için teşekkürler.

    YanıtlaSil
  4. Evli olmama ragmen böyle ciftleri gördügümde bende cok imrenirim,"tamalayici olma" unsuru ben cok etkiliyor aslinda,yoksa saygisizliga her ikimizinde toleransi yok...

    Fakat,bu tasvir ettiklerin apayri bir özellikte,bence onlar özel insanlar ve birbirlerini bulmuslar iste,her zaman her yerde olmazlar bunlardan,yada bana öyle geliyor...

    Sende cok güzel anlatmissin tebrik ederim,sevgiler...

    YanıtlaSil
  5. @birterazikızı; böyle çiftlerin her yerde görülemeyecek kadar özel olduğunu düşünüyorum ben de... sevgiyi göstermek ayrı birşey ama bunu ilişkinin dışındaki bir insanın derinden hissediyor olması apayrı bir şey bence.. içimin titremesinden öğrendim bunu..
    umarım böyle çiftleri daha fazla görebiliriz etrafımızda,
    teşekkürler, sevgiler...

    YanıtlaSil
  6. Bu istediğiniz hem çok güzel hemde elde edilmesi öyle zor öylesi büyük bir şans kader kısmet gerektiriyorki.
    Böyle çift olmak. böylesi birbirini bulmak ne kadar güzel birşey. Allah bunu isteyen, kıymetini bilecek yaşatacak herkese nasip etsin.

    YanıtlaSil
  7. kesinlikle katılıyorum size...

    YanıtlaSil
  8. mutluluk bulaşıcıdır...diye bir söz var...
    sana ve odana bulaşmış:)

    YanıtlaSil
  9. ruh eşlerine şahit olmuşsunuz sanırım .özenmemek ne mümkün. yıllar geçip alıştıkça sevdiğine zaten ruh eşin olup olmadığına o kadar kafa yormuyorsun.öyle oluyor çünkü.
    hoşgeldiniz

    YanıtlaSil
  10. Neval,
    alışkanlık bazı şeyleri düşünmemize fırsat vermiyor, direk birbirimize bağlıyor bizi sanırım..
    evli olmadığım için bilemiyorum ruh eşini bulmak ya da bulamamak kısmını sorgulamayı...
    herşey güzel olsun ;))
    sevgiler...

    YanıtlaSil

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...