BAYRAM 2010

öyle böyle, iyi kötü, yorgun bitkin, mutlu huzurlu ve daha bi çok duygu yaşanırken ramazanı da bitirdik. Herkesin ramazan’ının nasıl geçtiği kendinedir elbet, ama her ramazan güzeldir. İftar saati gelene kadar beklemek zevk verir insana, her ne kadar bu sene sıcaklarla ve uzun günlerle boğuşmuş olsak da… bitti işte sonunda…

her şeyin bir sonu olduğu gibi, bu ayın da bir sonu var ve hep dediğim gibi “her
başlangıcın bir sonu vardır her son bir başlangıca gebedir”. Ramazanı bitiriyoruz yeni başlangıçlara adım atıyoruz.

Küçükken ayakkabılarımızı nasıl saklardık, sabah olmasını bekleyemezdik giymek için. Kıyafetlerimiz askıda hazır ve nazır beklerdi. Sabah ezanıyla uyanır, cicilerimizi giyer, ayakkabılarımızı parlatır evin içinde salınırdık. Kalabalıktı bayramlar eskiden. İnsanların gelmesini dört gözle bekler, sohbetlere muhabbetlere katılmak için can atardık. Bayramdan bayrama gördüğümüz insanların “sen ne kadar büyümüşsün” leri mutlu ederdi bizi, kim bilir belki de sinirlendirirdi.
Uzun yemek sofralarının kurulduğu, ailenin bir arada olduğu, gülücüklerin eksik olmadığı gündür bayramlar.
Bayram dediğimiz birlik ve güzellik demektir.
Bayram dediğimiz sevgi saygı görmek
Bayram dediğimiz rugan ayakkabılar giymektir.
Bayram dediğimiz, aslında kırgınlıklara bile aldırmadan birbirimizi sevebilmek, ve bunu gösterebilmektir.
Bayram dediğimiz şey, yaşadıklarımıza ve sahip olduklarımıza şükür, ve daha nicelerine el açılmış dualarımızdır.
Uzun süre görmediklerimizi görmek, sevinmektir.
Bayram dediğimiz gün, güzeldir, güzelliktir…

Dilerim ki bundan sonraki her “son” bu günler gibi güzel tatlı ŞEKER tadında olur. Ve her başlangıcımız yine yarın gibi mutlu umutlu huzur dolu olur.
Bizim için şimdi son günün iftarını bekleme zamanı….
Yarına hazırlanma zamanı…
Kendimce yazlıkta dinlenip huzur bulma zamanı…
İyi bayramlar…