Günün en sevdiğim zamanı şu zamanlar.. yani şimdiki gibi 17:52 zamanları..
İşten eve gelmişim, yorgunum, oruç deseniz artık son saatlerini oynuyoruz ve sabrın sınırındayız.
Sessizleşiyorum ve geliyorum koltuğuma oturuyorum. Bu koltuk artık bana ait gibi oldu. Evin hiçbir bireyi gelip oturmuyor. Hep boş. Hele geceleri sürekli bana ait. Öyle ki köşesinde ne yazılar yazıyorum oh oh…
Bilgisayarımı alıyorum kucağıma, tıkırdatıyorum, beynim düşünüyo, yüreğim söylüyor ben yazıyorum.. Bazılarını paylaşıyorum bazılarını kendime saklıyorum.
Düşünüyorum düşünüyorum düşünüyorum..
Geceleri uyku tutmadığından, günün bu saatlerinde hafif bi uyku bastırıyo gibi.. Tatlı tatlı geliyor, gözlerim kapanıyor, uyuyorum güya, evin içinde olan herşeyi duyarak.. buna uyumak diyorsak yani.. Bazen robot olduğumu düşünüyorum. Bu kadar az uykuyla nasıl ayakta durabiliyorum diye. Kendim bile kendime ilginç geliyor, ey gidi sevgili hayatım !
Neyse dediğim gibi..
Şimdi müziğimde SILA var. Bilgisayarım kucağımda. Az kaldı iftara…
En kendimdeyim şimdi..
En bendeyim…
Günün en sevdiğim zamanında….
Sevgiler…
Bir damla huzur... Ben bunu gördüm yazıda, daim olsun inşallah.
YanıtlaSilEvde olasım geldi birden :)
YanıtlaSilYusufsan21,huzurumuz daim olsun... =)
YanıtlaSilneslihan, ev gibisi yok bazen.. ;)
O an işte o an uykunun güzelliği... Aynı koltuktan bizde de var, yapıştım sanki koltuğa :)
YanıtlaSilmutluluk veriyo valla koltuklarr :)
YanıtlaSilşimdi koltuğunda rahat olması lazım :))
YanıtlaSilben hiç bir zaman işten gidip evde öylece koltuğa yığılmamışımdır. direkt ya mutfağa dalarım. ya makineye çamaşır atarım yatmadan bitsin de asayım. ya ertesi güne yemek yaparım. hayatta öyle bana ait bir koltuğum maalesef yok :( kıskandım
YanıtlaSilNihan, Ramazan'a özel bi durum benimkisi de... İşten çıkıp eve gelince oruç vurmaya başlıyo heralde... Darısı başına diyim....;)
YanıtlaSilsevgiler...