Ben de dört dörtlük güvenilecek birisi değilimdir elbet. Allah kimi dört dörtlük yaratmış ki ben öyle olayım? Kim kime tam anlamıyla güvenebilir ki ben de tam anlamıyla güvenilebilir olayım?
En çok korktuğum şeydir birisini göz göre göre kırmak, ya da bi şekilde kırmak. Bi insanın kalbini kırmanın günahı bütün günahların üzerindeymiş gibi sanki. Bi insanı mutlu etmek ne kadar güzel bişeyse bi insanın kalbini kırmak bi o kadar kötü, kıran için de kötü olmalı kırılan için de..
Değer mi bi insanın üzüldüğünü göre göre üzerine üzerine gitmeye?
Gözündeki yaşları göre göre, yüreğindeki acıyı gözündeki yaşla akıtırmışçasına bana bakarken, lütfen sus diye yalvarırken, her lafımda daha da çok yaralanırken daha da çok ezilirken, nasıl hala devam edebilirim seni kırmaya?
Gülden ağır söz söylemeye dayanabilir miyim ben? Seni en güzel yerine oturtmuşken yüreğimin, kıyabilir miyim sana laflarımla tokat atmaya?
Senin en güzel şeyleri hak ettiğini bile bile, ama sanki gözlerime sis perdesi inmişçesine bu gerçeği görememekten utanmaz mıyım?
Senin en önemli varlığım olduğunu söylerken, dünyanın en değersiz insanıymışsın gibi davranabilir miyim sana? Yerden yere vurabilir miyim? İtham edebilir miyim?
Sana yakıştırabilir miyim kötü şeyleri, sözleri?
Seni zorlayabilir miyim istediklerime? Yapmadığın için ya da yapamadığın için yargılayabilir miyim, aciz görebilir miyim? Aciz kelimesini yakıştırabilir miyim ben sana,
hiç adınla yan yana koyabilir miyim?
Gözümden bile sakınırken seni gözündeki yaşları görmezden gelebilir miyim? Niye ağlıyorsun ya diye umarsızca, sanki o yaşlar gereksizmiş gibi davranabilir miyim? Gözündeki tek bir damla yaşa kıyabilir miyim ben senin?
Yüzünün düşmesine, başının öne eğilmesine, gözlerinin derinlere dalıp dalıp gitmesine dayanabilir miyim?
Evet Sevgili, yapamam dediğim her şeyi, kıyamam yapamam diye yazdığım cümleyi, her kelimeyi, her virgülü, her noktayı yaşıyorum sayende
Bir nokta kadar bile “değersizmişim”cesine…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder