zaman çok hızlı...

çok hızlıca geçiyor vakit...
ha sözlendik
ha nişan hazırlığı
evimiz nerede olacak
pembe panjurlu olmadı madem pembe koltuklu olsun
bahar gelini olcam ben
waitingforApril2 dedik dediiiiikk
ve evlendik de üzerinden 1 ay geçti bile...

ömür geçiyor 1 ay nedir ki, desenize....

biz bu 1 ayda neler yaptık, anladık ki ev yemeği nimetmiş, 1 aydır dışarıda hiç yemek yemedik,
yok yalan olmasın, balayı dönüşü ev tamtakır kuru bakır olduğu için dışarda yemek zorunda kaldık 1 kerecik :)
benim harika yemek yapma deneyimlerine her geçen gün yenilerini ekledik. bazılarında ne kadar başarılı olsam da (patlıcan musakka), bazılarıyla resmen dünya savaşına girdim(et sote)
tüm et ve sebzelere karşı tek tabanca benn!!!!!

iş yoğunluğumuz nedeniyle hafta sonu evimizde kahvaltı yapabilme şerefine henüz geçtiğimiz cumartesi ulaşabildik, hala hasretini çekmekteyim ama söz verdiğim gibi her sabah işe gitmeden önce kocamın kahvaltısını hazırlama istikrarım hala devam ediyor,
tüm makyaj sürem, dolabın karşısında durup "bugün ne giysem yaaa" düşüncelerime ve  ayakkabı seçme serüvenlerime rağmen....
tüm bunların hepsini de yarım saat içinde yapıyorum ayrıca :p :p

aynı evin içinde nasıl yaşanır onu öğrenmeye çalıştık.
öğrendik mi?
çalışmalarımız hala devam ediyor :))

nişanlıyken en korktuğum şey çamaşır makinesiydi. zira kendisi bana koca ağızlı bir canavar gibi geliyordu ki onunla da barıştık sayılır. ama benim içine attığım üç beş parça çamaşırı görünce, kocamın
"bu kadarcık çamaşırla makine mi çalıştırılır Pınar" demeleri ile gözlerim şaşkınlıktan fal taşı gibi açıldığında güzel tartışmacıklar da ortaya çıkmıyor değil :)

evimizde sigara içmiyoruz diye anlaşmıştık en başında, bunu avantaja dönüştürüp o sigara molalarında mutfakta oturup sohbet ettik...
öyle ki o sohbetle 1 sigaranın 5 sigara olduğu zamanlarımız da oldu...

mutfağımızın bir duvarına, gelin arabamız için özel yaptırdığımız plakayı yapıştırdık, etrafına kına davetiyemiz, nişan davetiyemiz, düğün davetiyemiz, üçünü de astık, o köşe bizim köşemiz oldu :)

hastalandık..
bu poşetteki ilaçlar ne için içiliyormuş ya du bi prospektüsünü okuyim ben iyice,
demek ne demekmiş onu öğrendim :) pek bi anaç oluyormuş insan,
dur içme! önce prospektüs!!! :))))

ilk yatılı misafirimizi ağırladık...
kardeşimi..
kiiiiiii iyi mi ettik kötü mü ettik bilemedim çünkü "e hadi yatalım" dediğimizde,
hıııııı şimdi bi bakalım bakalım tek kişilik çarşaf takımları hangisiymiş, diyip bazadaki tüm çarşaf battaniyelere bakıp
"ay yok bu çift kişilik" dediğimizde ve
"eeee bu koltuk nasıl açılıyo" diye üçümüzde koltuğa baktığımızda, yatacağı yeri bile kendisi hazırlayan kardeşimin eline büyük bir koz vermiş olduk :)
o gece bize çok güldü,
aman biz de çok komiktik zaten :))

ilk kalabalık misafirimizi ağırladık bir gece, güzel bir kutlama için,
ama çaya yani, öyle yemek yapma cesaretini henüz gösteremedim...
evimizde ilk kutlamayı yaptık, kiiii 3 aile ve 3ü de bebekli olduğunda, evimiz ilk defa öyle bir cümbüşe sahne oldu ve gece sonlanmaya yakınken, elektrikler kesildi :)
misafirler gittiğinde, salonun her yerinde mumlar, elimizde bir ışıldakla kaldığımızda
"önce bulaşık makinesini bi boşaltalım bari" diyip birlikte bulaşıklara giriştik...
pek bi omuz omuza duruş sergiledik ki halimize acıdı heralde, elektrik geldi hemen :))))

sıcak havada bile üşüyen bir insan olunca evin içinde, o, tüm odalardaki petekleri sonuna kadar açıp evi hamama döndürdüğünde,
diğeri ise o odaları tek tek gezip petekleri söylenerek kapattığında bi yandan da muzip muzip güldük.
:)

gibi gibi....

1 ayın içine çok fazla şey sığdırdık...
çok komik çok güzel bir sürü şey...
zaman gerçekten çok hızlı geçiyor...
haddinden fazla..

olsun...

her yeni günde yeni bir şey öğreniyoruz nasılsa...
her yeni gün yeni anılar demek...
yeni keşifler demek...
en güzeli de her uykuya "iyiki" diyebilmek,
her yeni güne şükürle uyanmak demek...