her güne bir kutlama

mayıs geldi güneş gelemedi mübarek ama ben pek mutluyum bu durumdan. çünkü güneş açtığında ben çalışıyor isem, gözümün önünden hep boğaz manzarası, mis gibi çaydı kahvaltıydı, üzerine içilen yandan çarklıydı, hep böyle keyifler geliyor aklıma :)
o yüzden bi süre daha böyle gitmesinden tarafım, şikayetim yok, şükürüm var.. :)

pazar gününden beri kutlamalardayız. bi resmiyet halinde dolaşıyoruz resmen..

pazar günü malum Anneler günü.... bir sürü yazı okudum bu güne dair, fotoğraflar paylaşıldı, ki ben de paylaştım, üzüle üzüle de olsa..
anneler günü babalar günü falan aslında bana gereksiz gelen günlerden. takvim üzerinden çıkarmalıyız bence... anne olamayanlara ya da anne olup da evlat acısı yaşayanlara, annesini kaybeden evlatlara bile bile acı çektirme günü sanki... öyle hissediyorum...
belki bunu teyzemi kaybettiğimizden beri daha yoğun hissediyorum. sonuçta insan bazı şeyleri yaşamadan çok anlayamıyor, duyguyu çok hissedemiyor...
biz, teyzemin eşini kaybettiğimizde "babalar günü" ile ilgili bunları hissetmiştim... çünkü o zaman kuzenlerim çok küçüktü ve onlara yazıktı, babalar gününe ne gerek vardı...
eniştemin vefatının üzerinden 10yıl geçti, teyzem kocasının yokluğuna çok dayanamadı ve onu da kaybettik. bu sefer "anneler günü"nü daha da hiç sevmedim. çünkü kuzenlerimin acısı ikiye katlanmıştı... artık anneler gününe de gerek yoktu...
aradan bi kaç yıl geçti. kuzenlerimden biri evlendi. ve o şimdi bir baba.... bilmiyorum babalar gününü kutlamaktan artık hoşlanıyor mu ama, ben bu iki günü de sevmiyorum...

velhasıl kelam o günü biz de kutladık...
bildiğiniz üzre pazar akşamı GS-BJK maçı da vardı. o yüzden günün anlam ve önemine yaraşır şekilde giyindik kocamla... bence anneme en güzel anneler günü hediyesi, bizi karşıdan formalarımızla görmek oldu... çok eğlendi çünkü bizi öyle görünce :)))



pazar gecesi sabah benim annemle kahvaltı, akşam da kocamın annesiyle akşam yemeği şeklinde son buldu...

oldu mu pazartesi...
tarih 9 mayıs...
geçen sene bu gün sözlenmiştik biz... :) şimdi diceksiniz ki söz nişan düğün tanışma doğum günü, hepsini kutlayacak mısınız? yok tabi ki sürekli kutlamanın da canını çıkarmaya gerek yok, bazı şeyler tadında kalmalı elbette ama büyük seremonilere girmeden, hatırlamak ve anmak çok güzel. anıları yad edince hem komik şeyler geliyor insanın aklına, hem de "vay beeee o günden bu güne neler oldu" diye iç geçiriyor insan..
özel günlerimizi biz büyük hediyelerle kutlamayız ama kocam çiçeklerimi eksik etmez hiç. mutlaka beyaz güllerimi alır da gelir... ben alacağını bilirim o da bekleyeceğimi bilir, ben de onun çikolatalarını eksik etmem, iş yerine gönderirim içine minik bi notla... böylece jestleşmiş oluruz.
bu sene beyaz güllerim yerine orkideler karşıladı beni kiiiii çok severim evde orkideyi.. farklı bir ruh asalet kattığını düşünüyorum ki artık kocam sayesinde evimizin bir orkidesi var... :)

eve giderken asansöre bindiğimizde burnumun dibine giren orkidelerden burnuma karpuz kokusunun gelmesi, bizle birlikte asansörde bulunan insanlara " ne alaka" diye düşündürmüş olabilir ya da "ayyy kız hamile heralde orkideden karpuz kokusu alıyoooo" diye düşündüklerini daha kuvvetle muhtemel düşündük ama, karpuz değil de muhtemelen çiçekçinin orkidenin üstüne sıktığı sprey kokuyodu :)))))))



09.05.2015                                                                  09.05.2016

ve ayrıca, 9 mayıs gülümseme günü imiş :) bununla ilgili de snapchat üzerinden bir sürü şey paylaştık ve inanın çok eğlendik :)))

ve bugün günlerden Salı...

10 Mayıs Dünya Psikologlar günü... her ne kadar şuanda mesleğimi tam olarak icra edemiyor olsam da okuduğum kitaplar, aldığım eğitimlerle bi şekilde alandan kopmamaya çalışıyorum.
dünyaya bir kere daha gelsem yine psikoloji okur yine psikolog olurdum heralde...
her insanda farklı dünyalar görmek keşfetmek inanılmaz güzel...
her hareketin bir anlamı olduğunu bilmek, yaşamanın büyük anlamlarla dolu olduğunu keşfetmek çok güzel...
insan çok güzel...
bu yüzden, tüm psikolog meslektaşlarımın gününü kutlarım, en başta en can meslektaşım Dicle Şanlı'nın tabiki...
bugünün çiçeği de can arkadaşım Elçinimden geldi...
elçinle biz anaokulunda tanıştık. o, anaokulunun öğretmeni ben psikoloğuydum. ilk tanıştığımız yıl psikologlar günümü kutlamıştı. biz tanışalı 7 yıl oldu sanırım, 7 yıldır asla atlamaz bugünümü... ya bir pasta ya bir çiçekle mutlaka kutlar...
bugün gönderdiği çiçeklere bayıldım veeee tam da mutfağıma uygunn :))) eve götürüp onları da en güzel yere koyacağım...

güzel dostlar edinmek gerek bu hayatta...
dostlar hayatı güzelleştirir çünkü, renk katar, can katar, kahkaha katar ;)



3 gündür kutlamalarımızı yapıyoruz resmen 3 gün 3 gece şeklinde...
snapchat üzerinden takip edenler bilir ;))

sanırım yarına bi kutlamamız yok,

şimdilik...

:))

sevgiler :)

snapchat: pinarustundag