Bazı gerçekleri yaşamak bazen acı geliyormuş gerçekten..
Ve bazı şeyleri yaşamak, belki de ilk defa yaşamak….
Aslında o kadar karışık ki içim bunları yazarken… Neye ve kime ithafen yazdığımı, hatta ne yazmak istediğimi bile bilmediğim bi ruh haliyle açtım öyle yazıyorum..
Hani olur ya, kolu kanadı kırılmış gibi gelir insana… Hani kaslarını hisseder; ama hissetmez.. Sanki tüm vücudu doluymuş gibi, ama aslında boşmuş gibi…
İşin özü;
CAN kaybedilince insan kendinden geçiyor.. Cümleler kısalıyor.. Kelimeler kaçıyor… Yürek içeride haykırıyor.. Sesi dışarıdan duyulmuyor..
CAN gidince… Böyle oluyormuş… Ve daha fazlası… Yaşayınca anladım…
Yaşayınca anladık….
Merhabalar,
YanıtlaSilAslında hiç sıradan bir olay olmayan ölüm, bir başkasının başına geldiğinde ve bize "falanca ölmüş" diyerek haber verildiğinde o an bizler için sıradan bir olaydır. Ancak, ne zaman ecel bizim de kapımızı çalar, işte o an ölüm sıradanlığını kaybeder ve ne kadar acı ve gerçek bir olay olduğu yaşanır. İş işten geçmiştir. Damdan düşenin bile anlayamıyacağı ve anlatamıyacağı bir geliştir bu...
Kaleminiz ve yüreğiniz daim olsun. Sağlıcakla kalın.
sağolun....
YanıtlaSilsevgiler....