İLK AŞKIM....

Gözlerimi bu dünyaya açtığımda gördüğüm ilk adam.
Gözümün gördüğü ilk yakışıklı
Aldığım ilk koku
En güzel koku
En MİS koku
İlk sıcak kucak…
Beni her şeyden sakınan,kendinden bile koruyan, dünyaya benim için meydan okuyan adam..
Ne uzun yıllar geçti aradan şimdi düşününce seninle ne çok şey paylaşmışım diyorum her defasında.. Her gece yolunu ne sabırsızlıkla beklediğimi hatırlıyorum hep, hiç unutmadan, hiç unutamadan yaşıyorum hasretini her defasında. Birkaç saatlik gecikmeler bile bu kadar mı acı verir insana.
Her yaşa farklı bir anım var seninle, bize ve bana dair ha bir de hayata..
Benim için kilometrelerce yürüyen karlı yollarda bata çıka. Soğukta, ayazda, lapa lapa kar yağarken ve ben o zaman daha bebekken. Gidip aldığın o sütü hiç unutmadın biliyorum. O süt; içtiğim en lezzetli en kıymetli süttü ben de bunu biliyorum. Senin için saatlerce yürüdüm, diye aklına gelip tekrarladığın her saniye benim için ne kadar özel ne kadar güzel ah bir bilsen. Her söylediğinde ne kadar duygulanıyorum ne kadar gururlanıyorum bir bilsen.
Benim için kilometrelerce uzaklara yürüyerek giden adam, soğukta ayazda, karda kışta, sadece bir şişe süt için..
Kızın için..
Benim için..
Seni bir kardeşle paylaşmak ne kadar zordu bir bilsen. Kokunu paylaşmak, sevgini paylaşmak, “bir tek benim babam” diye düşünmekten vazgeçmek zorunda kalmak, hep sana uzaktan bakmak. Ne kadar zordu ne kadar acıydı bir bilsen. Sen bi tek benim babamdın, bi tek benim hayatımdın, bi tek benimdin sen bi tek bana aittin. Ben senin biricikindim. Sonra zaman geçti. Paylaşmayı da öğrendim. Ama sen yine benim için hep tektin.
Yürüdüğümüz her yolda omzuma attığın elin, ne kadar küçükken hissetmiştim ben o eli ve hala hissediyorum. Uzağımda bile olsan biliyorum hep bir omuz mesafesi kadar uzaksın bana, bir nefes kadar yakınsın.
Ağlarken gelip bana sarılırken, sen de ağlarken ben sana sarılmayı öğrendim. Seni sarmama izin vermeyi öğrendin. Birlikte ne çok öğrendik biz seninle. Konuşmadan bile, gözlerinle, gözlerimle…
Zaman geçti. Büyüdüm. Ellerim büyüdü, avuçlarım büyüdü. Gözlerimin gördüğü yüreğimin istedikleri, hedeflerim, hepsi büyüdü. Seninle birlikte büyüdüm ben.
Hiç değişmedi ama burnumdaki kokun. Her sarılışımda hep aynı koku, hep aynı sıcaklık. Herkesden farklı herkesten ayrı, bi tek sana özel,bi tek benim sevdiğim koku o.
Hala,
En güzel rüyalarımın başrol oyuncusu..
Hayatımın ilk kıymetlisi.
Hayatımın ilk erkeği.
Hayatımın ilk kokusu.
“Benim babam….” Diye başlayan her cümlemle gurur duyduğum adam..
Benim canım babam. Aşık olduğum ilk adam.
İclal Aydın “kar” dinliyorum şimdi.
“Karlı bir akşamdı Ankara’da, son kez elele yürümüştük” diye başlayan şiirini.
Ve yine şükrettim, yanında büyüdüğüm için kokunu içime çekerek nefes aldığım için, hep yanı başımda olduğun için, her fotoğrafımın içinde olduğun için, aldığım yaraları temizlememe yardım edebildiğin için, her şeyi senin ağzından öğrendiğim için…
Kötü her rüyamda yanımda olup beni uyandırdığın için, hayatımın en kötü anlarında omzuna yaslanıp ağlayabildiğim için.
Doğum günümde aldığın kalemi kullanmaya kıyamadığım, kıyamadım baba diyip çekmecenin en gizli köşesinde kendimden bile saklayabildiğim için…
Hayatımın her mutluluğunu seninle paylaşabildiğim için, her mutluluğu seninle yaşayabildiğim için,
Hep seni sevdiğim için, hep beni sevdiğini bildiğim için..
Şimdi yan odada uyuyor olduğun için, nefes sesini duyabildiğim için, o sesle uykuya dalacağım için..
Şimdi kalkıp seni öpmek isteğiyle dolup taştığım İçin ve buraya son noktayı koyunca seni gelip öpmek isteyeceğimi bildiğim ama uyanmayasın diye kıyamayacağım için, sana bakıp tekrar odama tıpış tıpış döneceğimi bildiğim için..
Varlığın için
Benim babam olduğun için
Senin kızın olduğum için
Hayatımın kahramanı olduğun için
Bi tek Benim Kahramanım olduğun için..
Bi tek Benim İlk Aşkım olduğun için…
Yine şükrettim …

22.06.2010