Bahara doğru giderken vol.3

yaşarken bile yaşadığına inanamadığı şeyler oluyor insanın hayatında...
ya bir kazanç ya bir kayıp
ya bir zirve ya da bir dip

nerede nasıl ya da kiminle olduğunun önemi yok şimdi ama, karşıdan kendine baktığında "gerçekten bu ben miyim" dediğim anlarım, anılarım var..

karşıdan bakıp da yürüdüğüm yolda yürüyen ben miyim, bu akılları veren, bir akıl isteyen, bazen herşeyi varken bazen çok muhtaç olan...

keskin değişiklikleri çok sevmem çünkü her büyük değişiklik büyük bir risktir insanın hayatına. büyük kararları vermeden önce bi durup düşünürüm hep, korkarım çünkü ben. ya siyahtır ya beyaz benim için hayat. ortasındaki o gri nokta hep korkutur beni. ama yine de bile bile üstüne giderim inatla belirsizliklerin. ben tatmin oluncaya kadar, ben "tamam o zaman" diyinceye kadar, elimden geleni ardına kadar yaptığım, tüm kredileri tükettiğim ve "eeehhh yeter artık" dediğim ana kadar; gerçeği görsem de inatla kendi bildiğimi okurum, inadım kurusun... :p

yok yok kurumasın :p

işte tam da böyle düşünürken, güya da en ayakları yere basan yaşımdayken (ki ben hala sayısı kadar mumu üflediğim 25imdeyim bence) bir anda verdiğim bir kararla hayatımı değiştirdim!
hiç yapmadığım bir şekilde hayatıma birini dahil ettim...
"asla"  dediğim şekilde belki de 1 günde hayatımı 180derece değiştirdim.
yönüm kuzeyken, güneye çevirdim dümeni...

hayatımda yapıp yapabileceğim en büyük hatayı yapıyordum belki de bilmiyordum bilemezdim ama, KADER diye birşeyin varlığına inan insanlar için bu bir hata değil bir "Nasip" olacaktı. bu belki bir kaçış cümlesiydi ama, karşıdan baktığımda bana;

şimdiye kadar hiç görmediğim bir Hayat duruyordu orada...
oturduğumuz masada 4 sandalye vardı
ve 2si doluydu.
ve ben o masada hayatımın kararını alıyordum aslında
ve  inanamıyordum yaşadıklarıma..

şimdi bidaha bakıyorum karşıdan bana,

"çok komiikk" diye güldüğüm bir sürü anılar biriktirmiş bir kadın var karşımda.
daha bir sürü şey var gördüğüm ama,
yazmayacağım
bana kalsın
çünkü hepsi "ÇOK KOMİİKKK..." :) :) :)