Demet Akalın’ın albümünde “boşuna” isimli bir parça var. Dinlerken aklıma geldi ki bir insanın aklına milyonlarca şey gelmesi tek bir kıvılcıma bağlı ya hani, işte bana da aynen böyle oldu yani. Boşuna üflemişiz o mumları diye başlayan birsürü “boşuna” cümlesi var şarkıda.. Durdum düşündüm gerçekten hayatımızdaki bazı şeyleri, özellikle ortağı olanlarla yaptığımız şeyleri, şimdi o ortakları yokken düşününce gerçekten gereksiz mi geliyor, keşke yapmasaymışız mı diyoruz, ya da şarkıdaki gibi boşuna mı diyoruz?
“Ellerimden kayıp gitti yıllar koştum peşinden tutamadım” derler ya hep, geçmişi bi yad eder insan, sanki yapmak istedikleri varmış da yapamamış gibi ya da yapmış da pişmanmış gibi.. Daha bir sürü şey gibi.
Yıllar öncemden bi cümlem var aklımda kalan, “bu benim sevgim, amaçsız çıkarsızsa eğer bi tek beni ilgilendirir” diye. Gerçekten hep aynı cümleyi söyleyebilmeyi istiyorum çok. Aradabi söylemeyi unutuyorum, kalp kırıklıkları, gönül dargınlıkları, yol yorgunlukları izin vermiyor bazı bazı ama gerçekten şimdi yine düşündüm, bugüne kadar birileri için yaptığım şeylerin hepsini ne için kim için neden yaptım ben? Sevgilimi neden sevdim, dostumu niye dostum benimsedim?
Aslında her şeyin tek sebebi bendim. Sevdim çünkü sevmek istedim.
BEN sevmek istediğim için sevdim.
Gittim çünkü gitmek istedim BEN gitmek istediğim için gittim.
Bazen bazı şeyleri feda ettim, ben feda etmek istediğim için ettim.
Uzun yıllar daha çok şey yaptım, hatalarım da oldu elbet ama onlar da benim içindi.
Üzüldüm. O da benim içindi.
Mutlu oldum, o da benim içindi.
Artık hiçbir şeye boşuna dememeye karar verdim.
Çünkü her geçen gün, armağanım benim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder