Aslında şimdi yazma amacım bu değil..
Hani yorgunluktan heryerinizin ağrıdığını hissettiğiniz anlar vardır ya uyursunuz uyanırsınız hala yorgunsunuzdur. Sürekli bi uyku hali hep dibe çeker sizi ama aslında tv karşısında koltukta uzanmak ve o miskinlik zevk de verir.
Oturduğu yerde binbir tane şey düşünen, ama art niyetli değil, sadece düşünen hayatındakileri ve hayatından gidenler, yaşadıklarını ve yaşadıklarını düşünürler ya sürekli hani, işte öyle bir mood içindeyken geldi aklıma da…
Teyze dediğiniz şey gerçekten “anne yarısı”. Sanki anne kokuyor gibi sanki annem kokuyor gibi 5 teyzemin de her biri. Küçükler her zaman sanki daha bıcırık daha nazlı oluyor aynı benim küçük teyzoşumun olduğu gibi..
Ablalarının bitanesi oluyo, 6 kızın en sonuncusu en nazlısı…
İsterdim ki gerçekten daha yakından duyabilmeyi kokusunu, daha yakından, yan yana kahkahalar atabilmeyi, her mutluluğumu paylaşabilmeyi ve her üzüntümde yanında ağlayabilmeyi.
Hem mutluluğumu hem huzursuzluğumu yaşadığım için küçük teyzoşumun yanında, kendimi şanslı hissediyorum.
Bize geldiğinde evin içinde dolanışımı izleyişini, gülüşümden mutlu oluşunu bi de herkesten farklı “şirine” deyişini..
Sonra en kötü dediğim günümde beni önce sessiz sessiz dinleyişini, gözyaşımın dinmesini bekleyişini, sonra sessiz sessiz sakin sakin benimle dertleşmesini;
Yaşadığım için şanslı sayıyorum kendimi..
Teyzoşummm, 5 ablasının nazlı edalısı..
Anne yarısı diyorum çünkü kaç kilometre uzakta olursa olsun adını duyunca anne kokusu gelir ya hani, işte o yüzden.. Telefonla konuşurken sanki anne sesini duymuş gibi, anne şefkatini hisseder gibi, onun bir “nasılsın” sorusunun altında aslında neler var olduğunu kelime kelime okur gibi…
Teyzemmm uzakta bile olsan Anne Yarım benim… En küçük anne yarım… En minik anne yarım…
Beni hep destekleyen benimle hep gurur duyan, beni hep “şirine”si sayan enn minik teyzem…
Hayatın her zorluğuna çelik gibi durabilen bıcırık teyzem..
Aslan gibi iki delikanlı yetiştiren en yetenekli en küçük teyzem…
Benim gururlu teyzem… Duasını dilinden hiç eksik etmeyen, hep şükretmesini bilen cici teyzem…
Şiveyle en güzel konuşan, “çay” derken ç harfini en güzel vurgulayan güzel sesli en ufak teyzem…
Teyzemmm.. Anne yarım.. Şu hayattaki en büyük özlemimiz, şu şehirdeki aslında en büyük eksiğimiz, burada olsaydı ne güze olurdu diye söyleyip bitiremediğimiz en güzel hayallerimiz, sesini özledim yaaa diyip aradığımız aradığımızda kahkahalara boğulduğumuz ve her ne olursa olsun bizimle gülen, bizimle sevinen, güzel huylu teyzoşum…
Teyzem….
Hadi gel, çay demledim…
Seni çok seviyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder